Jan de Bruijn (NL) Blues 'n roots Banana Peel Ruiselede (07-02-2022) report: Marcel & photo credits: Marc Blues Photography info club: Banana Peel info band: Jan de Bruijn © Rootsville 2022

Voor dit tweede optreden van 2022, trok ik naar Ruiselede om een bezoek te brengen aan de Banana Peel, waar ze ook weer in actie zijn geschoten na de corona-sluiting. Altijd fijn om de trip te maken naar West-Vlaanderen.

Vandaag stond met Jan de Bruijn, een oude bekende geprogrammeerd. Jan hoef al lang geen introductie meer, want hij speelt dan meer dan 35 jaar muziek die recht uit het hart komt. In al die jaren ontpopte hij zich tot een geweldig podiumkunstenaar, gitarist en zanger. Vandaag werd hij bijgestaan door Carlo Van Belleghem aan de bas, Pieter Doms op drums en Pieter Van Bogaert aan de Hammond en piano. In deze bezetting had ik het geluk hem aan het werk te zien tijdens het laatste More Blues Festival vorig jaar en het werd een optreden om duimen en vingers af te likken. Mijn verwachtingen waren dan ook hoog gespannen.

De oudste bluesclub van het land was aangenaam gevuld maar er mocht wat meer volk zijn afgezakt naar Ruiselede dacht ik dan. Enfin, zoals gewoonlijk, zou op het eind van de avond blijken dat de afwezigen alweer ongelijk hadden. Jan had zijn juke-box klassiekers meegebracht en liet al onmiddellijk ‘Trouble In Mind’ op ons los. Direct en prijs met zijn zware, diepe grafstem, kreeg iedereen daar al de kriebels van.

‘Nobody’s Fault But Mine’ van Blind Willie Johnson, kreeg een funky jasje aangemeten en een pittige Hammond-partij. Met ‘You Ain’t Tha World To me’ serveerde Jan er eentje uit zijn laatste cd. Een lekker up tempo song over, zo vertelde hij, zijn laatste ex-vrouw. Bij deze schudde Carlo een knappe bas-solo uit zijn “korte” mouwen. Er moet gezegd worden dat de ritmesectie reten strak was en het geheel zeer goed wist te ondersteunen, ook mede te danken aan het metronomisch drumwerk van Pieter Doms zonder het talent van Pieter Van Bogaert aan de Hammond en piano te vergeten natuurlijk.

Ondertussen stapelden de klassiekers zich op met ‘Stormy Monday’en ‘My Babe’. Met Tony Joe White’s ‘Rainy Night In Georgia’ bezorgden Jan en zijn acolieten ons voor het eerst een stevige portie “kiekenboelen”. ‘ St James Infirmary’ en het schitterende ‘Georgia On My Mind’ van Hoagy Carmichael sloten op perfecte wijze het eerste gedeelte af.

Na een korte pauze met tijd voor een drankje en hier en daar wat bij te praten, konden de aanwezigen zich opmaken voor Jan De Bruijn deel 2. En dat begon op spectaculaire wijze en tegen 100 km/uur waarbij we een stevige drumsolo tussen de kiezen kregen Pieter Doms gewijs.

Wat te verwachten was kregen wij ook, een ode aan Luke Walker Jr van Blues Blot. Jan heeft een stevige band met Blue Blot gezien hij zo’n tweetal jaren Luke heeft vervangen. Met zijn zware, diepe stem bracht hij met ‘Who Is He?’ de geest van Luke Walker Jr even terug naar de Banana Peel. Hij onderhield zich met het publiek en liet ze de handen op elkaar zetten en meezingen. En de aanwezigen? Wel, die lieten het zich welgevallen. Aansluitend mochten we van een mooie, jazzy ‘Moondance’ genieten. En toen was het terug tijd voor wat meezingers met Ben E. King’s ‘Stand By Me’ en Sam Cookes ‘Bring It On Home’.

De speciale versie van ‘I Can’t Stand The Rain’ van Ann Peebles, met de medewerking van het “Banana peel Gospel Choir” en de superbe versie van Curtis Mayfields ‘People Get Ready’ sloten deze schitterende avond af. Een bisser werd gevraagd en gekregen en dat werd Bill Wither’s ‘Ain’t No Sunshine’.

Jan was duidelijk aangedaan door de daarop volgende ovatie en bedankte de dankbare aanwezigen uitgebreid. Het werd alweer een schitterende avond en meer dan de moeite om naar Ruiselede af te zakken. Een band om “U” tegen te zeggen, die draait als een geoliede machine en een Jan De Bruijn die alweer heeft bewezen, na al die jaren, nog steeds geen slijtage te vertonen.

Kortom, ik heb genoten. Volgende afspraak daar is op 21 februari met het bezoek van Egidio Juke Ingala & Alex Schultz. Ik zal er zijn !!

Marcel